ارزیابی و تحلیل تاثیر خیابان های معاصر ایجاد شده بر نظام ساختاری فضایی بافت های تاریخی در منطقه ۳ شهر اصفهان

بیان مسئله: در پروژه­های شهری داشتن رویکردی کل­نگر ضروری به نظر می­رسد. به این ترتیب که حدود و خط پروژه نمی­تواند دلیلی بر نادیده گرفتن کنش متقابل آن با حوزه فراگیر خود در ساختار شهری گردد. در طرح­های توسعه شهری، عدم توجه به ساختار قدیمی شهر با تحمیل شبکه خیابان­های جدید، آسیب­های جدی به یکپارچگی بافت­های شهری وارد می­سازد. در شهر اصفهان و به ویژه در منطقه تاریخی آن، پروژه­های احیای میدان عتیق (کهنه - امام علی)، ایجاد محورهای باغ گلدسته، شهید مقدم و نظام الملک به عنوان پروژه­های معاصر مصداق اینگونه مداخلات بوده­اند که بر این ساختار تاثیر مستقیم یا غیرمستقیم داشته­اند. هدف: در پژوهش حاضر، تحلیل بر شبکه شهری متمرکز شده و تلاش دارد دریابد پروژه­های توسعه جدید به ویژه توسعه­های مرتبط با شبکه­های آمد و شد، به چه ترتیب توانسته بر نظام ساختاری – فضایی محدوده­ی تاریخی شهر اصفهان تاثیر گذارند. روش: در پژوهش کاربردی حاضر، داده­ها به دو روش کتابخانه ای و پیمایشی گردآوری شده و با به کارگیری ابزار چیدمان فضا تحلیل شده­اند. پس از تحلیل ساختار فضایی محدوده تاریخی شهر در مهمترین دوره­های تحولات کالبدی شامل دوره های سلجوقی، صفوی و پهلوی و معاصر، تاثیر احیای ساختاری میدان و سایر پروژه ها درلایه های کاربری و حمل و نقل نیز بررسی شده است. یافته­ ها: یافته­های پژوهش نشان می­دهد که انسجام ساختار و سازمان فضایی شهر تنها در دوران سلجوقی و صفوی وجود داشته و بر خلاف دوران صفوی که ساختار جدید با احترام به بافت قدیم و در ارتباط با آن ایجاد گردید، شبکه خیابان­کشی­های جدید دوران پهلوی بدون توجه به زمینه به منزوی نمودن هرچه بیشتر بافت انجامیده و با فاصله گرفتن هم­پیوندی این محورهای جدید ایجاد شده از گذرهای درونی بافت ارتباط فضایی عناصر فضایی موجود در دوران پیشین را از بین برده است.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، ساختار فضایی ، همپیوندی ، چیدمان فضا ، اصفهان