واکاوی تاثیرات حکمت اسلامی بر شیوه ی نگارگری ایرانی (کمال الدین بهزاد)

رویکرد نگارگری ایرانی-اسلامی، تاکید هم زمان بر ظاهر مادی اثر و باطن لطیف آن است، این نگرش نگارگر حاصل نگاه حکیمانهی ویژه به هنر و صناعات، در تمدن اسلامی می باشد. زیرا نگارگر تعلیم دیده در این مکتب می آموزد که آفرینش را به نحو احسن ارج نهد و عرصه ی عمل و فعالیت مادی خود را مجالی جهت ظهور و به تصویر کشیدن لطافت های معنوی بیان شده در حکمت اسلامی نماید، بنابراین فرضیه ی این پژوهش این است؛ که مبانی نظری نگارگری ایرانی از خاستگاه تعالیم حکمت اسلامی سیراب گردیده؛ که حاصل نگرش سرشار از معنویت عصر هنرمند می باشد. لذا هدف اصلی این مقاله بررسی لحظه های تاثیر پذیری نگرش نگارگر از حکمت و عرفان اسلامی است. در این راستا نتیجه ی حاصل شده این می باشد که این هنر به واسطه ی مولفه هایی چون رابطه استاد شاگردی در فرهنگ اسلامی در کنار مصورسازی کتب با مضامین حکیمانه در بستر فضای فکری جامعه، از بینش متعالی بهره جسته است. روش تحقیق در این نوشتار توصیفی-تحلیلی بوده، همچنین ابزار و شیوه های گردآوری اطلاعات در بردارنده ی جستجوی کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

نگارگری ایرانی ، حکمت اسلامی ، استاد-شاگردی ، مصورسازی کتاب