تاثیر عوامل اقتصادی و اجتماعی در فرایند شکل گیری مناطق حاشیه نشین و راهکارهای رویارویی با این پدیده با تاکید بر توانمندی سازی

مسکن یکی از نیازهای ضروری انسانها به شمارمی رود که تامین آن برای گروه های کم درآمد از بخش های مهم سیاست اجتماعی و از وظایف دولت ها محسوب میشود به رغم هزینه های بسیار، برنامه های تامین مسکن شهری تاکنون از چنان سنجیدگی و کارایی برخوردار نبوده است که کم درآمدها را به حق خود در زمینه ی برخورداری از مسکن مناسب برساند. در نتیجه اسکان غیر رسمی و حاشیه نشینی در ایران رو به گسترش نهاده که نشانه ی عدم توفیق دولت در برنامه ریزی رسمی برای اسکان کم درآمدهاست. علت حاشیه نشینی، آن را ناهماهنگی در پایه های های اجتماعی -اقتصادی جوامع شهری و روستایی و تشدید تضاد و نابرابری های طبقات و قشرهای اجتماعی از یک سو و نبود برنامه ریزی و مدیریت صحیح از سوی دیگر دانسته اند. مهمترین مسائل محلات حاشیه نشین وجود فقر و بیکاری، نبود امنیت و وجود انواع آسیب های اجتماعی، بی عدالتی های اجتماعی -اقتصادی و عدم رسیدگی دولت به این محلات می باشد. برای مقابله با مسائل ومشکلات این گونه سکونتگاه ها، می بایست رویکرد توانمندسازی را در پیش گرفت.

کلیدواژه ها:

مسکن ، مناطق حاشیه نشین ، اسکان غیر رسمی ، توانمند سازی