مبانی معرفتی مکتب مطالعات فرهنگی بیرمنگام

مکتب مطالعات فرهنگی بیرمنگام، یکی از مهمترین رویکردها و نظریه ها در حوزه فرهنگ می باشد. این رویکرد به دلیل گستره و تنوع موضوعات و روش ها، از جذابیت خاصی در مجامع آکادمیک برخوردار شده است. مکتب مطالعات فرهنگی بیرمنگام، عمدتا در مبانی معرفتی خود متاثر از جریان های زیر است: سنت رمانتیک، نئومارکسیسم، ساختارگرایی، پساساختار گرایی، پست مدرنیسم، مطالعات پسااستعماری، فمنیسم و روانکاوی. هستی شناختی مطالعات فرهنگی در کنار نگاه متنی-فرهنگی به«امر اجتماعی»، عمدتا مبتنی بر جریان ضد ذات گرایی است. در حوزه انسان شناختی نیز مهمترین مباحث، مسئله برساختگی، موقعیت مندی و «تفاوت» است. مطالعات فرهنگی در مبادی معرفت شناختی خود، با نقد نگاه اثبات گرایانه به واقعیت و نفی امکان آگاهی راستین، رویکردی برساخت گرایانه و ضد بازنمایی دارد. روش در مطالعات فرهنگی نیز متاثر از دغدغه رهایی بخشی، نقد اخلاقی جامعه، رویکرد عملگرایانه و ماتریالیستی است. مطالعات فرهنگی از زبان تجربی و تبیینی بهره گرفته و رویکرد متنی و معنا شناختی دارد. در این حوزه فرهنگ امری تابع اقتصاد، سیاست و روابط اجتماعی نیست بلکه به فرهنگ به عنوان محور اصلی روابط انسانی نگاه می شود و آن را همه چیز و تبیین گر همه وجوه زندگی انسانی اعم از فرهنگی و غیر فرهنگی تلقی می کند.

کلیدواژه ها:

مطالعات فرهنگی ، فرهنگ ، برساختگرایی ، بازنمایی ، مفصل بندی ، موقعیت مندی