تغییرات شاخص الگوهای غربالگری حرکتی عملکردی دختران مبتلا به سندروم درد کشککی-رانی بعد از ۸ هفته تمرینات پیلاتس
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 192
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPSR-11-1_008
تاریخ نمایه سازی: 5 مرداد 1401
چکیده مقاله:
هدف:سندروم درد کشککی-رانی در قسمت قدامی زانو (اطراف و پشت کشکک) و در فعالیت هایی نظیر نشستن و پیاده روی- های طولانی مدت، بالا و پایین رفتن از پله، اسکات و چمباتمه زدن ظاهر می شود. ورزش درمانی یکی از راهکارهای اساسی در درمان این سندروم می باشد و در این بین، ورزش پیلاتس از جمله روش های تمرینی است که در همهی حرکات آن عضلات مرکزی تنه فراخوانی شده و سپس عضلات هدف را به چالش می کشد. شاخص غربالگری حرکتی عملکردی (Functional Movement Screen; FMS) ابزاری برای شناسایی کیفیت الگوهای حرکتی می باشد و استفاده از این آزمون می تواند در پیش بینی و شناخت نقص الگوهای پایه موثر باشد و همچنین بهبود این شاخص می تواند نشان دهندهی اثر بخشی یک برنامه تمرینی باشد. بنابراین هدف این مطالعه بررسی تاثیر ۸ هفته تمرین پیلاتس بر نمرات کلی و انفرادی شاخص FMS در دختران مبتلا به سندروم درد کشککی-رانی بود.روش بررسی:در مطالعه ی نیمه تجربی حاضر نمونه آماری ۳۰ نفر از دانشجویان دختر مبتلا به سندروم درد کشککی- رانی، با میانگین سن ۴/۹ ± ۲۵/۴ سال، قد ۴/۹ ± ۱۶۱/۸ سانتی متر، وزن ۵/۲ ± ۶۱/۳ کیلوگرم بودند که با روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین پیلاتس تقسیم شدند. نمونه ها با داشتن سابقهی ۶ ماه درد در قسمت قدامی زانو و تشخیص و تایید پزشک وارد مطالعه حاضر شدند. تمام آزمودنی ها در مرحله پیش و پس آزمون با ابزار FMS مورد ارزیابی قرار گرفتند. برنامه- ی گروه تمرین شامل ۸ هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۴۵-۶۰ دقیقه از تمرینات منتخب پیلاتس همراه با تنفس های بین دنده ای بود. داده ها با نرم افزار SPSS و با روش آماری من ویتنی (Mann–Whitney) و ویلکاکسون (Wilcoxon) تجزیه و تحلیل و در سطح معنی داری ۰۵/۰ تفسیر شدند. یافته ها:نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد، تمرین پیلاتس نسبت به گروه کنترل باعث عملکرد بهتر و تفاوت معنی داری در شاخص کلی FMS (p=۰/۰۰۱) می شود. در بررسی نتایج آزمون های انفرادی FMS مشخص شد که تمرین پیلاتس در مقایسه با گروه کنترل باعث بهبود شاخص های الگوی گام برداشتن از روی مانع (۰/۰۰۲=p)، بالا آوردن فعال پا (۰/۰۱۵=p)، شنا پایداری تنه (۰/۰۰۱=p) و پایداری چرخشی (۰/۰۰۱=p) می شود. با این وجود، تفاوت معنی داری در آزمون دیپ اسکات (۰/۲۴۹=p)، لانچ (۰/۵۵۵=p) و دامنه حرکتی شانه (۰/۷۵۱=p) بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری:بر اساس نتایج به دست آمده روش تمرینی پیلاتس باعث بهبود معنی دار شاخص غربالگری حرکتی عملکردی (FMS) و برخی از آزمون های زیر مجموعه آن در دختران مبتلا به سندروم دردکشککی-رانی شده است. بنابراین پیشنهاد می شود مربیان و افراد مبتلا به این سندروم از تمرینات پیلاتس برای بهبود عملکرد حرکتی خود استفاده نمایند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه رحیمی
کارشناسی ارشد حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
بهنام قاسمی
دانشیار حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
مصطفی رحیمی
استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :