مطالعه شاخصه های نظریه بهزیستی در غزلیات شمس برپایه روان شناسی مثبت نگر سلیگمن

بیان مسئله: مارتین سلیگمن، پدر روان شناسی مثبت، درجستجوی آنچه ارسطو«زندگی خوب» می نامد؛ بر جنبه های مثبت انسان، تمرکز و تاکید می کند؛در نتیجه فضیلت ها وتوانمندی ها را جایگزین مولفه های دستورالعمل تشخیص اختلالات روان شناختی  قرار می دهد. این جنبش نوین با انگیزه بهینه سازی کیفیت زندگی از طریق ارتقای شادی ذهنی در بستر رضایت از گذشته، شادمانی حال و امید وخوش بینی نسبت به آینده، شکل گرفته است. نظریه بهزیستی ناظر بر هیجان مثبت، روابط مثبت، معنا، مجذوبیت و دستاورد برای رسیدن به شکوفایی است. شش فضیلت عدالت طلبی، نوع دوستی، تعالی، خرد، شجاعت و میانه روی و بیست وچهار توانمندی، زیر بنای آن را تشکیل می دهند. روش: این  پژوهش ، با روش تحلیل محتوا و یافته های آماری، به مطالعه شاخصه های نظریه بهزیستی در غزلیات شمس بر پابه روان شناسی مثبت نگر سلیگمن می پردازد تا ابعاد تازه ای از این اثر را  با نگاهی متفاوت مطرح کند. یافته ها و نتایج: از آنجا که اهداف مشترک آثار ادبی و عرفانی با روان شناسی مثبت نگر، تحصیل رضایت از گذشته، امید نسبت به آینده و کسب خشنودی در زمان حال، به منظور پرورش انسان توانمند در مسیر شکوفایی و زندگی بامعناست؛ به همین سبب اقیانوس پر رمز و راز غزلیات شمس با سیطره موسیقی و عشق، عرصه شکل گیری و نمود امواجی از عناصر نظریه بهزیستی است که در این پژوهش میان رشته ای بدان پرداخته شده است؛ در نتیجه  بر اندیشه های سازگاری مولانا و سلیگمن  در مقوله شکوفایی و ضرورت های تلاش انسان در این باره،  برای دستیابی به کمال توجه دارد.

کلیدواژه ها:

روان شناسی مثبت نگر ، نظریه بهزیستی ، غزلیات شمس ، مولانا ، شکوفایی ، سلیگمن