سیاست غذایی

تعریف امنیت غذایی طی ۵۰ سال گذشته تکامل یافته و تغییر کرده است، از جمله معرفی چهار رکن رایجامنیت غذایی: در دسترس بودن ، دسترسی ، استفاده و ثبات ، که در شکل دهی سیاست مهم بوده اند. در این مقاله،ما این موضوع را بیان می کنیم که زمان آن رسیده است که تعریف ما از امنیت غذایی به روزرسانی رسمی شود تادو بعد دیگر پیشنهاد شده توسط پنل سطح بالای کارشناسان امنیت غذایی و تغذیه را شامل شود: عاملیت وپایداری.ما نشان میدهیم که تاثیر گسترش نابرابری های سیستم غذایی و آگاهی روزافزون از ارتباطات پیچیدهبین سیستم های اکولوژیکی و سیستم های غذایی ، اهمیت این ابعاد اضافی را برای این مفهوم برجسته می کند. مابیشتر به تشریح راه هایی می پردازیم که در آن رهنمودهای سیاست بین المللی در مورد حق بر غذا هم اکنونهم آژانس و هم پایداری را در کنار چهار رکن تثبیت شده نشان می دهد ، و اتخاذ یک چارچوب شش بعدی برایامنیت غذایی را هم در سیاست و هم از نظر علمی به گام بعدی منطقی تبدیل می کند. ما همچنین نشان می دهیمکه قبلا پیشرفت هایی در زمینه ارائه اندازه گیری های آژانس و پایداری در ارتباط با ناامنی غذایی انجام شده است.

کلیدواژه ها:

سیاست غذایی ، امنیت غذایی ، سیستم غذا ، مقیاس