ارائه مدل پیش بینی عملکرد جنسی زنان بر اساس آسیب های دوران کودکی با نقش میانجی خودانگاره جنسی
محل انتشار: فصلنامه روانشناسی زن، دوره: 2، شماره: 4
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 359
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PSYWO-2-4_005
تاریخ نمایه سازی: 2 مرداد 1401
چکیده مقاله:
این پژوهش به پیشبینی عملکرد جنسی زنان بر اساس تروماهای دوران کودکی و نقش خودانگاره جنسی میپردازد. برای اجرای این تحقیق، ۲۰۰ نفر زن متاهل از طریق پر کردن پرسشنامهی آنلاین در پیامرسانهای مجازی شرکت جستند. جامعه آماری شامل نمونههای غیر احتمالی شهرهای تهران و کرج میباشد. پرسشنامههای عملکرد جنسی زنان روزن (۲۰۰۰)، آسیبهای دوران کودکی برنشتاین (۱۹۸۸) و خودانگاره جنسی اشمیت (۲۰۰۰) به عنوان ابزارهای اندازهگیری استفاده شدند. طرح پژوهش حاضر، طرح همبستگی از طریق الگویابی معادلات ساختاری میباشد. تجزیه و تحلیل دادهها توسط نرمافزارهای SPSS-۲۴ و AMOS-۲۶ انجام شدند. نتایج حاکی از این بودند که فرضیه اصلی که به پیشبینی عملکرد جنسی زنان بر اساس آسیبهای دوران کودکی با در نظر گرفتن نقش خودانگاره جنسی به عنوان عامل میانجی میپردازد؛ دارای برازش کافی است. تروماهای کودکی بر خودانگاره جنسی زنان نه تنها تاثیر ژرف میگذارد بلکه عملکرد جنسیشان را هم مختل میکند. زیرا ناامنی روانی دوران کودکی بستری از عدم اعتماد به افراد مهم زندگی و روابط عاشقانه و عاطفی را فراهم میآورد. بنابراین، هنگام رابطه جنسی این عدم اعتماد باعث جلوگیری از بیان احساسات و نیازهای فرد شده و حتی ممکن است فرد لذت خود از رابطه را بازداری کند و در آخر به عدم رضایت جنسی برسد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
هایده صابری
استادیار گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسالمی، رودهن، ایران
افشین صلاحیان
استادیار گروه، روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
منا امیری
کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسالمی، رودهن، ایران