تعیین عوامل چابکی سازمانی دانشگاهها بر اساس مدل گلدمن و ناگل

تغییرات روز افزون محیطی بر جنبه های مختلف آموزش عالی و مراکز تحقیقاتی  از جمله بر ساختارسازمانی آنان تاثیر گذاشته است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از حبث نحوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع پیمایشی است. ابتدا با مرور ادبیات و پیشینه تحقیق و بهره گیری از نظر خبرگان و با استفاده از تکنیک دلفی، تعداد ۴۶متغیر به عنوان چابکی ساختار سازمانی دانشگاهها شناسایی شدند.برای اندازه گیری میزان توافق در دلفی از ضریب هماهنگی کندال استفاده شده است . جامعه آماری اعضای هیات علمی تمام وقت واحدهای دانشگاه آزاد استان تهران است. نمونه آماری ۲۷۴هیات علمی براساس جدول مورگان با استفاده از روش تصادفی  از واحد دانشگاهی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود. برای تعیین اعتبار ابزار اندازه گیری اعتبار محتوایی از نظرات خبرگان و برای تعیین پایایی پرسشنامه از آلفای کرونباخ گردید که پایایی ۰/۹۴به دست آمد. همچنین ازتکنیک دلفی برای اجماع و تواف بر شاخص های چابکی سازمانی و نیز از آزمون t تک نمونه ای یا تک گروهی برای آزمودن فرضیات ششگانه پژوهش استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که مهم ترین شاخص های چابکی سازمانی  دانشگاهها بر اساس مدل گلدمن و ناگل(۱۹۹۵)  شامل ثبات در مدیریت دانشگاهها، روشن بودن چشم انداز، یادگیری سازمانی  وماموریت علمی، سیستم نظارت و ارزشیابی عملکرد تحقیقاتی، فرهنگ خود- ارزیابی، خود -کنترلی و خود –ارتقایی، توجه به کار گروهی دردانشگاهها، توجه مدیران به نتایج تحقیقات، تاسیس صندوق حمایت از محققان، مهندسی مجدد  ساختارهای سازمانی و فرایندهای فعلی و وجود واحدهای تحقیقاتی جهت تجاری سازی در دانشگاهها می باشد که طبق مدل مفهومی اولیه در پنج طبقه اصلی دسته بندی شدند.بر اساس مدل گلذمن و ناگل،  به ترتیب اهمییت دادن به نیروی انسانی، توانمند سازی،کنترل عدم اطمینان محیطی، تغییرات سریع در برابر تغییرات محیطی، هماهنگی سازمانی و توجه به فناوری های جدید بر چابکی سازمانی تاثیر داشتند.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، ساختارسازمانی ، چابکی ، مدل گلدمن و ناگل