تطورشناسی دانش مدیریت آموزشی در ایران

مقاله حاضر، گزارش یک پژوهش در زمینه تطورشناسی دانش مدیریت آموزشی در ایران است. رویکرد این پژوهش، تاریخی و از نوع تطورنگاری تفسیری، با معیار بسندگی معنایی بود. جامعه پژوهش، همه کتاب های نمایه شده در کتابخانه ملی ایران، طی یک قرن اخیر با کلیدواژه های اصلی و مستقیم مدیریت آموزشی، رهبری آموزشی و مدیریت مدرسه بودند. پس از چهار مرحله غربال گری هدفمند، ۳۶ کتاب تالیفی و ترجمه ای، به عنوان نمونه پژوهش تفکیک شدند. سپس بر اساس سنت تطورپژوهی تاریخی، پس از خوانش و فیش برداری از کتاب های نمونه و دسته بندی و تحلیل انتقادی داده ها، روندهای اصلی استنتاج شدند. همچنین در هم اندیشی با صاحب نظران، این روندهای استنتاجی، مرتبا اعتبار یابی شدند. یافته های این پژوهش نشان داد که دوره های تطوری دانش مدیریت آموزشی در ایران را می توان به شش دوره "ظهور، فترت ، برون نگری آگاهانه، گرایش افراطی به مدیریت گرایی، رکود و تکرار، و بازنگری و غنی سازی" گونه شناسی کرد.

کلیدواژه ها:

تطورنگاری ، مدیریت آموزشی ، ایران