تبیین مفهوم هوش معنوی و تاثیر آن بر اخلاق حرفه ای کارکنان دانشگاه سیستان و بلوچستان

هدف از پژوهش حاضر، تبیین مفهوم هوش معنوی و تاثیر آن بر اخلاق حرفه ای کارکنان دانشگاه سیستان و بلوچستان پرداخته است. روش مورد استفاده در این پژوهش، از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان دانشگاه سیستان و بلوچستان، به تعداد ۵۵۰ نفر تشکیل می دهند که با استفاده از فرمول کوکران، ۲۲۵ نفر از آن ها به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری مورد استفاده در این پژوهش ۲ پرسش نامه هوش معنوی کینگ که شامل چهار مولفه بخشش، شکیبایی، تجربیات معنوی و خودآگاهی متعالی می باشد و پرسش نامه استاندارد اخلاق حرفه ای هیوود و همکاران، آرمیتو و همکاران و عباسی می باشد. جهت بررسی میزان تاثیر نیز از روش مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار SPSS جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که تاثیر شاخص های خودآگاهی متعالی، بخشش و شکیبایی بر اخلاق حرفه ای کارکنان دانشگاه سیستان و بلوچستان مورد تایید است و تنها مولفه تجربیات معنوی بر اخلاق حرفه ای کارکنان تاثیر معناداری ندارد. لذا می توان ادعا کرد که سازمان ها از طریق اهمیت دادن به تقویت هوش معنوی کارکنان خود و ایجاد واحدهایی جهت تنظیم منشور اخلاق حرفه ای در سازمان و اجرای آن، می توانند شاهد موفقیت های روزافزونی برای سازمان خود باشند.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، اخلاق حرفه ای ، کارکنان دانشگاه سیستان و بلوچستان ، خودآگاهی متعالی