بررسی روشهای ساخت بتن های خودترمیمی و پایداری آنها

بتن یکی از مصالح پرکابرد در ساختمان سازی است که احتمالا پس از آبضروری ترین ماده برای به سرانجام رساندن یک پروژه ی عمرانی باشد. بعداز اولین بتن های تولیدی، به مرور بتن هایی با خواص مختلف تولید وساخته شده اند و همچنان تولیدات جدیدی که برای کم کردن معایب اینمتریال پرکاربرد است.در این مقاله به بررسی سازه های موجود در مهندسیعمران به خصوص بتن و آسفالت می پردازیم . انتظار عموم از چنینزیرساخت هایی ، خدمت پذیری و کارایی بالا ، دوام زیاد و اثرات منفی اکولوژیکی بسیار محدود می باشد. استفاده از مصالح خود ترمیم شونده باعث ایجاد راه حل هایی برای حل این مسئله شده است. همچنین مروری کلی بر توسعه و پیشرفت های جدید حاصل شده در مورد اثر خود ترمیمی ترک ها در مصالح سیمانی و بتن آسفالتی انجام می شود. اولین طرح مورد بحث در مورد بتن باکتریایی می باشد که طی آن باکتری ها در بتن مخلوط می شوند و باعث ایجاد رسوب کلسیت در ترک می شود که باعث آب بندی شدن و افزایش دوام سازه های بتنی می شود. در حالت بعد ، مصالح سیمانی مسلح فیبری هیبریدی که می توانند به صورت مکانیکی ترک ها را در حین وقوع ترمیم نمایند ، مورد بررسی قرار می گیرند. آخرین ترکیب ارائه شده در اینمقاله در مورد لکه گیری در بتن آسفالتی متخلخل و نحوه ترمیم خرابیتوس ایجاد غلاف های بسیار کوچک محصور شده یا رشته الیاف های فولادی میباشد. نتایج حاصل شده از تمام پروژه های نشان می دهند که پدیده خود ترمیم شوندگی یک معجزه نیست ، اما می توان مصالح را با استفاده از این پدیده طراحی نمود.

کلیدواژه ها:

بتن ، خودترمیم ، ترکیبات ، ترک ، فیبر