مقایسه عملکرد مدل های رگرسیون فازی با روش پنمن-مانتیث در برآورد تبخیر و تعرق ماهانه گیاه مرجع در دشت نیشابور

در پژوهش حاضر از رهیافت­های رگرسیون فازی به منظور برآورد مقادیر تبخیر-تعرق گیاه مرجع در دشت نیشابور بهره گرفته شد. داده­ها شامل دمای حداکثر (Tmax)، دمای حداقل (Tmin)، دمای متوسط هوا (Tmean)، رطوبت نسبی (RH)، ساعات آفتابی (Rs) و سرعت باد در m ۲ از سطح زمین (U۲) بود. داده­های مورداستفاده از ایستگاه هواشناسی سینوپتیک نیشابور اخذ شده و برای هریک از مدل­های رگرسیون امکانی و کم­ترین مربعات فازی، ۳ سناریو مختلف جهت برآورد تبخیر و تعرق گیاه مرجع طراحی شد. برای ارزیابی عملکرد مدل­های رگرسیون فازی در مقایسه با روش استاندارد پنمن-مانتیث از ضریب تبیین، میانگین مربعات خطا و خطای مطلق میانگین استفاده شد. نتایج نشان داد مدل رگرسیون امکانی فازی در ماه دی و مدل رگرسیون کم­ترین مربعات فازی در ماه مهر با ضریب تبیین به­ترتیب ۹۰۳/۰ و ۵۰۲/۰ بیش­ترین و کم ترین دقت را داشت. در بین مدل­های پیشنهادی جدید، اگرچه مدل رگرسیون امکانی فازی تحت سناریو شماره ۱ بالاترین دقت را داشته، اما در هر دو مدل رگرسیون فازی، سناریو ۲ علی­رغم دارا بودن پارامترهای ورودی کمتر (Tmin، RH و Rs)، دقت قابل مقایسه ای با سایر سناریوها دارد و لذا می­توان استفاده از آن را در شرایط کمبود داده به عنوان رویکرد بهینه در تعیین ETo برای برنامه ریزی آبیاری و مدیریت منابع آب پیشنهاد نمود.

کلیدواژه ها:

تبخیر و تعرق ، دشت نیشابور ، رگرسیون ، کارایی ، مدل سازی