رابطه خودانتقادی و حساسیت به طرد با آشفتگی روان شناختی دانشجویان دختر: نقش واسطه ای خودخاموشی

پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش واسطه ای خودخاموشی در رابطه میان دو متغیر خودانتقادی و حساسیت به طرد با آشفتگی روان شناختی دانشجویان دختر انجام گرفته است. نمونه پژوهش شامل ۳۸۱ دانشجوی دختر از دانشگاه سلمان فارسی کازرون بودند که به صورت مجازی و از طریق پاسخگویی به لینک پرسشنامه ها در این مطالعه شرکت نمودند. این لینک از مجموعه گویه های مربوط به چهار پرسشنامه سطوح خودانتقادی (تامپسون و زوروف،۲۰۰۴)، حساسیت به طرد(داونی و فلدمن،۱۹۹۶)، خودخاموشی(جک و دیل،۱۹۹۲) و مقیاس افسردگی، اضطراب و فشارروانی(لاوبوند و لاوبوند،۱۹۹۵) تشکیل شده است. نتایج تحلیل که به کمک روش مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزار ایموس-۲۲ انجام گرفت، نشان داد که سطوح خودانتقادی و حساسیت به طرد، علاوه بر تاثیر مستقیم بر جنبه های مختلف آشفتگی روان شناختی دانشجویان، به طور غیرمستقیم و به واسطه دو مولفه خودخاموشی یعنی ادراک بیرونی از خود و خویشتن تقسیم شده نیز بر میزان آشفتگی های روان شناختی آنها تاثیر گذاشته است. یافته های پژوهش به ویژه بر نقش واسطه دو مولفه از خودخاموشی (ادراک بیرونی از خود و خویشتن تقسیم شده در تاثیر متغیرهای حساسیت به طرد و خودانتقادی بر آشفتگی روان شناختی دختران جوان تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

آشفتگی روان شناختی ، حساسیت به طرد ، خودانتقادی ، خودخاموشی