اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب و خودکارامدی کودکان: یک مطالعه آزمایشی تک موردی
محل انتشار: فصلنامه پژوهشهای مشاوره، دوره: 21، شماره: 81
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 247
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_COUN-21-81_003
تاریخ نمایه سازی: 1 مرداد 1401
چکیده مقاله:
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب و خودکارامدی کودکان بود. روش: جامعه ی آماری پژوهش کودکان مضطرب ۱۱-۸ ساله ی شهر اهواز بود. نمونه ی پژوهش شامل ۳ کودک مضطرب بودند که با فراخوان در گروه های مدارس و مراکز مشاوره ی شهر اهواز و با توجه به نقطه ی برش پرسشنامه ی تشخیص اختلالات مرتبط با اضطراب کودکان (بیرماهر و همکاران، ۱۹۹۹) و مصاحبه با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش از طرح پژوهشی تک موردی با خط پایه ناهمزمان استفاده شد. پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی جلسه اجرا شد. داده ها در سه مرحله خط پایه، در فرایند درمان و یک ماه پس از درمان جمعآوری شدند و به روش شاخص تغییر پایا، درصد بهبودی و ترسیم دیداری تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که آزمودنیها در مرحله درمان در متغیر اضطراب (۹۶/۳۰ درصد) و در متغیر خودکارامدی (۱۳/۲۸ درصد) و در مرحله پیگیری در متغیر اضطراب (۴۴/۳۸ درصد) و در متغیر خودکارامدی (۲۵/۳۲ درصد) بهبود پیدا کردند. همچنین شاخص تغییر پایای هر دو متغیر در مرحله پس از درمان و پیگیری معنادار (۱.۹۶z= و سطح معناداری ۰۵/۰) بود. نتیجهگیری: بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با آفزایش انعطافپذیری روانشناختی و کاهش دادن واکنش های ناکارآمد باعث کاهش اضطراب و افزایش خودکارآمدی کودکان مضطرب می شود
کلیدواژه ها:
Acceptance and Commitment Therapy (ACT) ، Child Anxiety ، Self-efficacy of children. ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، اضطراب کودکان ، خودکارآمدی کودکان
نویسندگان
سمیه نکوئی
PHD student in counseling, Department of Counseling, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran.
ذبیح اله عباسپور
. Invited teacher, Department of Counseling, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran / Assistant Professor, Department of Counseling, College of Educational and Psychology, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran
امین کرایی
Assistant Professor, Department of Counseling Ahvaz Branch, Islamic Azad University Ahvaz, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :