نقد بوم گرایانه رمان اهل غرق منیرو روانی پور

یکی از محورهای اصلی­ نقد بوم گرا "Ecocriticism" بررسی ارتباط متقابل انسان و محیط­زیست است؛ این نوع نقد نحوه نگرش انسان به طبیعت و چگونگی بازتاب مسائل زیست­محیطی در آثار ادبی را بررسی می­کند و تاثیری را که انسان بر طبیعت و طبیعت بر ویژگی­های فیزیکی و روانی انسان دارد، مورد واکاوی قرار می­دهد تا با در نظر گرفتن ملاحظات زیست­محیطی، به بهبود نگرش انسان به طبیعت و در پی آن، اصلاح رفتار بشر با طبیعت بپردازد. در رمان اهل غرق منیرو روانی­پور، طبیعت تنها مکان رویداد حوادث تلقی نمی­شود؛ بلکه به عنوان بستر و زمینه اصلی داستان، خود عامل پیشبرد حوادث است و به طور مستقیم بر شخصیت­ها اثر می­گذارد و همچنین به طور متقابل تحت تاثیر انسان­ها و تصمیمات آن­ها قرار می­گیرد. در این داستان، شخصیت­ها گاه خود را در مقابل قدرت دریا به عنوان بخشی از حیات­وحش، مطیع و ناتوان می­دانند و دچار وحشت و سرگردانی می­شوند و گاه آن را دستخوش قدرت­طلبی خویش قرار می­­دهند و گاهی نیز با طبیعت می­آمیزند و در دامانش به آرامش می­رسند.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، اهل غرق ، طبیعت ، منیرو روانی پور ، نقد بوم گرا