بررسی رابطه توسعه مالی و رشد اقتصادی در ایران در دوره بعد از انقلاب اسلامی

امروزه یکی از بزرگ ترین مسائلی که کشور با آن مواجه است، مسئله رشد اقتصادی است. شاخص توسعه مالی یکی از عوامل تاثیرگذار بر رشد اقتصادی هر کشور است. در این تحقیق به بررسی رابطه توسعه مالی و رشد اقتصادی در کوتاه-مدت و بلندمدت پرداخته شد. در مطالعه، داده های سری زمانی متغیرهای مدل در بازه زمانی سال های ۱۳۵۷ تا ۱۳۹۸ از بانک اطلاعات سری زمانی بانک مرکزی استخراج شد. داده های استخراج شده به کمک مدل های تحلیل عاملی (EFA)، خودرگرسیون با وقفه های توزیعی (ARDL) و تصحیح خطا (ECM) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تحلیل نتایج نشان داد، شاخص توسعه مالی جامع در کوتاه مدت و بلند مدت رابطه مثبت و کاملا معنادار با رشد اقتصادی دارد. همچنین در کوتاه مدت شاخص درآمد نفت رابطه مثبت و کاملا معنادار، شاخص آزادی تجارت با یک دوره تاخیر رابطه مثبت و نسبتا معنادار و شاخص جمعیت فعال با دو دوره تاخیر رابطه مثبت و معنادار با رشد اقتصادی دارد. در بلند مدت نیز شاخص درآمد نفت و جمعیت فعال کشور، رابطه مثبت و کاملا معنادار و شاخص آزادی تجاری، رابطه مثبت و نسبتا معنادار با رشد اقتصادی را نشان داد. در نهایت نتیجه گرفته شد می توان با افزایش حجم تسهیلات بخش خصوصی، حجم سپرده های بانکی، حجم معاملات سالیانه بازار سرمایه و کنترل نقدینگی بر شاخص توسعه مالی جامع که با رشد اقتصادی رابطه مثبت و معنادار دارد، تاثیر مثبت گذاشت و رشد اقتصادی را تسهیل کرد

کلیدواژه ها:

توسعه مالی ، رشد اقتصادی ، مدل تحلیل عاملی (EFA) ، مدل خودرگرسیون با وقفه های توزیعی (ARDL) ، مدل تصحیح خطا (ECM)