بررسی تاثیر اسید جیبرلیک و اسید آمینه بر خصوصیات مورفولوژی و بیوشیمیایی گیاه دارویی شنبلیله (.Trigonella foenum- graecum L)

به منظور بررسی اثرات اسید جیبرلیک و اسید آمینه بر صفات کمی و کیفی شنبلیله، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، در گلخانه دانشکده کشاورزی بیرجند اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل جیبرلیک اسید (صفر، ۱۰۰، ۲۵۰ و ۵۰۰ پی پی ام) و اسیدآمینه (صفر، ۱/۵ و ۳ در هزار) بودند. نتایج نشان داد بیشترین ارتفاع، وزن تر و خشک بوته (به ترتیب، ۳۴/۵۰ سانتی متر، ۱/۹۲ و ۰/۳۰ گرم) در تیمار ۵۰۰ پی پی ام جیبرلیک اسید مشاهده شد، همچنین بالاترین میزان کلروفیل کل، a، b و کاروتنوئید (به ترتیب، ۱۲/۹۶، ۸/۵۸، ۴/۳۸ و ۰/۵۰۸ میلی گرم بر گرم) در تیمار جیبرلیک اسید (۵۰۰ پی پی ام) و کمترین مقدار این صفات (به ترتیب، ۹/۱۸، ۶/۹۱، ۲/۲۷ و ۰/۲۶۵ میلی گرم بر گرم) در شاهد به دست آمد. نتایج نشان داد بیشترین میزان فنول (۶۲/۹ میلی گرم برگرم) در تیمار ۵۰۰ پی پی ام جیبرلیک اسید بدست آمد. اسیدآمینه نیز تاثیر معنی داری بر صفات رویشی (وزن خشک بوته، وزن تر برگ و فاصله میانگره)، صفات بیوشیمیایی (فعالیت آنتی اکسیدانی، میزان آنتوسیانین و فلاونوئید) داشت. نتایج نشان داد بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی با ۵۴/۹ درصد در تیمار ۳ در هزار اسید آمینه بدست آمد. تیمار ۳ در هزار اسیدآمینه به ترتیب سبب افزایش ۱۷/۲۶ و ۱۷/۷۶ درصدی میزان آنتوسیانین و فلاونوئید نسبت به شاهد شد. همچنین بیشترین وزن تر گیاه نیز (۲/۲۰ گرم) در تیمار ۵۰۰ پی پی ام جیبرلیک اسید و سه در هزار اسیدآمینه به دست آمد. براساس نتایج، میتوان تیمار ۵۰۰ پی پی ام جیبرلیک اسید و ۳ در هزار اسید آمینه را در افزایش ویژگیهای خصوصیات مورفولوژی و بیوشیمیایی گیاه دارویی شنبلیله موثر دانست

کلیدواژه ها:

کود زیستی ، جیبرلین ، رنگیزه ، رشد زایشی ، متابولیت ثانویه