مطالعه اثر سن طعمه، سابقه تغذیه و دمای محیط بر میزان تغذیه سن های شکارگر Deraeocoris lutescens بر روی برخی آفات مکنده در شرایط آزمایشگاهی

مشکلات ناشی از کابرد سموم شیمیایی برای سلامتی انسان ­ها، استفاده از سایر روش­های کنترل کم خطر مانند مبارزه بیولوژیکی با آفات را ضروری ساخته است. سن شکارگرDeraeocoris lutescens Schilling, ۱۸۳۷ ، جایگاه ممتازی در کنترل بیولوژیکی آفات به خصوص آفات مکنده دارد. در این تحقیق، میزان تغذیه سن شکارگر از مراحل مختلف رشدی آفت و در دما­های متفاوت بررسی شد. آزمایش­ها درون اتاقک رشد با دمای C˚۱±۲۵، رطوبت نسبی ۵±۶۰ درصد و شرایط نوری ۱۶ ساعت روشنایی و ۸ ساعت تاریکی بر روی برگ­های باقلا انجام شد. در بررسی میزان تغذیه پوره­های سن آخر و بالغین سن شکارگر از پوره­های شته سبز هلو، شکارگر از پوره­های ۱-۲ روزه نسبت به پوره­های ۳-۴ روزه بیش­تر تغذیه کرد. در این تحقیق میانگین کل تغذیه سن شکارگر از شته سبز هلو با افزایش دما از ۱۸ به C˚۳۰ به­طور معنی­داری افزایش نشان داد. همچنین بیش­ترین و کم­ترین ترجیح غذایی، به ترتیب بر روی پوره­های سن ۳ یا ۴ روزه شته باقلا و شته سبز هلو مشاهده گردید.لذا طبق نتایج به دست آمده، سن D. lutescens می­تواند یک شکارگر امید بخش جهت کاربرد، در برنامه­های مدیریت تلفیقی آفات باشد.

کلیدواژه ها:

میزان تغذیه ، مبارزه بیولوژیک ، شته سبز هلو