بررسی شاخص های معماری صفر انرژی در صنعت ساختمان

بزرگ ترین چالش جوامع بشری در قرن بیست و یکم، بحران های زیست محیطی و انرژی است. از آن جا که ساختمان ها، درصد بالایی از مصرف انرژی را به خود اختصاص داده اند، به جهت کاهش بحران انرژی باید به سمت پایداری و کاهش مصرف انرژی گرایش پیدا کنند. از این رو معماری صفر انرژی بر اساس ایجاد تعادل مناسب بین بهره وری انرژی، تولید انرژی تجدید پذیر، آسایش انسان و انتشار کربن، پاسخگو است. هدف از این تحقیق، بررسی شاخص های معماری صفر انرژی و معرفی مصادیق آن در صنعت ساختمان است و روشی که برای استنتاج هدف ذکر شده مورد استفاده قرار گرفته است، از نوع توصیفی - تحلیلی و از لحاظ هدف کاربردی است، که به کمک آن می توان در متون تخصصی به استخراج محورها و موضوعات در رابطه با منابع تجدیدپذیر، در جهت نیل به طراحی و احداث ساختمان ها در راستای صفر انرژی پرداخت. یافته های پژوهش حاکی از آن است که ساختمان های صفر انرژی می توانند تمام نیازهای خود به انرژی را با یک روش کم هزینه، با دسترسی محلی به منابع تجدید پذیر و بدون آلایندگی و آسیب به محیط زیست، بر طرف نمایند و همچنین موجب، تعادل در مصرف انرژی با درخواست انرژی، نیاز به انرژی کمتر و کاهش مصرف الکتریسیته، حذف سیستم های زائد مصرف کننده انرژی، کاهش هزینه نگهداری و هزینه های کلی ماهیانه زندگی به علت بالا بودن کارایی سیستم های انرژی و ... می شوند.

کلیدواژه ها:

معماری صفر انرژی ، پایداری ، محیط زیست ، منابع طبیعی ، انرژی