تبیین الگوهای طراحی منظر در فضای عمومی با رویکرد افزایش اجتماع پذیری در پارک موزه های نجوم ایران و جهان

طرح مساله تحقیق حاظر نگرشی اجتماعی به پارک موزه های نجوم در ایران و کشور های دیگر و جستاری در عوامل موثر بر ارتقا اجتماع پذیری آن ها است. با توجه به ضرورت زندگی اجتماعی به عنوان راهی در خروج از بحران های هویتی، امنیتی، اجتماعی و استفاده از فضاهای گمشده شهری، ضرورت اهمیت پارک موزه ها در شهر احساس می شوند. اهمیت تحقیق در توجه به نقش مکان (توجه به فضاهای باز و عمومی) در زندگی اجتماعی انسان ها به عنوان بستری برای تعاملات اجتماعی و الگوهای تفریحی و فراغتی است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و استدلال ان از نوع قیاسی است. با تحلیل داده ها می توان نتیجه گرفت که مولفه های اجتماع پذیری نقش مهمی در مشارکت افراد و ایجاد حس آسایش و تعلق و تنوع در کاربری ها دارد و باید در الگوهای طراحی منظر به کار گرفته شوند.

کلیدواژه ها:

معماری منظر ، الگوهای طراحی ، اجتماع پذیری ، پارک موزه نجوم ، تعاملات اجتماعی