تبیین جامعه شناختی آینده دین درجهان نوین

تغییرهای ایجاد شده در روش های مطالعه و پژوهش، به ویژه در حوزه های علوم انسانی، موجب تغییر نگرش به دین شده است، همین طور تغییرهای ایجاد شده در زندگی اجتماعی وسیاسی جامعه ها به این تغییرها عمق بخشیده اند. دین نسبت به دهه ها و سده های پیش فرصت های بهتر و بیشتری برای ارایه و عرضه پیدا کرده است. در این نوشتار سوال از اهمیت و تاثیر دین در زندگی آتی افراد، گروه ها و جامعه است. در شرایط کنونی که تضاد بین معنامحوری و ماده گرائی افزایش یافته است سوال از چگونگی این جدال بین ماده و معنا یا جریان دین خواهی و جریان دنیا خواهی، سوال اصلی این مقاله است. از روش تحلیل کیفی و تبیین جامعه شناختی در این مقاله استفاده شده است. جریان علم گرایی و انسان گرایی در دنیای غرب در تضاد و مقابله با دین شکل گرفت. به علت سابقه تاریخی ستم گرانه دین کلیسائی در سده های میانی، دین به عنوان پارادوکس علم نو و انسان نو به عقب رانده شد و پژوهشگرهای تجربه گرا در تقسیم بندی مراحل تکامل هوشی آدمی و تکامل اجتماعی، دین را مساوی با دوران ابتدای حیات آدمی در نظر گرفتند پس از سپری شدن این دوران در غرب، در دوران جدید بعد از نوگرائی موجی از دین خواهی و اقبال به دین با تغییر نگرش در مورد دین پیدا شده است. در موج جدید دین خواهی تغییر نگرش و روش نسبت به دین پیدا شده است و با شکل گیری مطالعات تفسیری و معنایی، دین درک و دریافت شده است. علم و علم گرایی و تجربه گرائی در برابر دین گرائی و فطرت خدا جوی انسانها عقب نشسته اند در دنیای جدید مابعد نوگرائی دین جای تمامی نداشته های انسانی را گرفته است

کلیدواژه ها:

دین ، علوم دینی ، سنت ، تجربه گرائی و نوگرائی