تحلیلی بر مفهوم کیفیت زندگی شهری در شهر بابلسر

رویکرد کیفی به مفاهیم توسعه زمینه را برای طرح موضوع کیفیت زندگی فراهم ساخت. این رویکرد برای اولین بار در سال ۱۹۶۶ توسط ریموند بائر به دنبال ظهور بحران­های شهری، مطرح شد. امروزه از کیفیت زندگی به معنای قابلیت زندگی یک مکان یاد می­شود. هدف از این تحقیق تحلیلی از وضعیت کیفیت زندگی در محلات شهر بابلسر از بعد شاخص­های اقتصادی، اجتماعی، کالبدی- محیطی و روانی (ذهنی)، می باشد. در این تحقیق از روش توصیفی-تحلیلی به صورت تحلیل مقایسه­ای بر اساس وزن­دهی سلسله­مراتبی استفاده شده است. همچنین جهت گردآوری اطلاعات مورد نیاز از روش پرسشنامه­ای، پژوهش میدانی، منابع کتابخانه­ای، روش مشاهده و منابع اطلاعات اینترنتی برای گردآوری داده­ها استفاده شده است. شاخص­های­ مورد استفاده در این تحقیق بر مبنای بررسی منابع متعدد و نیز با روش دلفی، جهت بررسی کیفیت زندگی در محلات شهر بابلسر، تعیین شده است. بر اساس بررسی­های صورت گرفته محلات شهر بابلسر  از بعد شاخص­های مورد بررسی دارای نوعی شکاف عمیق می­باشند. از طرفی نمره­ی میانگین کیفیت زندگی شهر برابر با ۵۱۷/۸ می­باشد که بر اساس تقسیم­بندی سنجش نمره­ی کیفیت زندگی در سطح متوسط قرار دارد. با توجه نتایج به دست آمده محله بی­بی سروزه دارای پایین­ترین سطح کیفیت زندگی بوده و محله شهرک دانشگاه در بالاترین سطح برخورداری قرار دارد. در واقع نوعی گسست فضایی در میان محلات شرقی و غربی به ویژه میان محلات ۱۳، ۱۴، ۱۵ و ۱۶ با محلات ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷ وجود دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی شهری ، شاخص ، محلات ، شهر بابلسر