طراحی و تدوین مدل پیامدهای ارتباطی و شغلی اضطراب ناشی از پاندمی کووید ۱۹ با نقش میانجی گری خودشفقت‎ورزی در پرستاران بیمارستان های پذیرش‎کننده بیماران کرونایی در شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف " طراحی و تدوین مدل پیامدهای ارتباطی و شغلی اضطراب ناشی از پاندمی کووید ۱۹ و شناسایی نقش میانجی‎گری خودشفقت‎ورزی در پرستاران بیمارستان‎های پذیرش‎کننده بیماران کرونایی در شهر تهران" به انجام رسید. این پژوهش از نظر هدف، از نوع کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش گردآوری داده ها، پژوهشی توصیفی - همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر پرستاران شاغل در بیمارستان‎های پذیرش کننده بیماران کرونایی دولتی شهر تهران بود. نمونه آماری برابر با ۳۸۴ نفر بود که بر اساس روش نمونه‎گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از شاخص های توصیفی و تحلیل معادلات ساختاری در بخش استنباطی در نرم افزار SPSS۲۳ و AMOS بهره گرفته شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودشفقت‎ورزی ریس و همکاران، اضطراب چندبعدی بیماری‎های اپیدمیک درتاج و همکاران، دلبستگی شغلی شوفلی و همکاران و روابط بین‎فردی پیرس و همکاران بود. پایایی ابزار پژوهش بر اساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با ۸۹/۰، ۹۴/۰، ۹۶/۰ و ۸۹/۰ مورد تایید قرار گرفت. یافته ها نشان داد که خودشفقت‎ورزی به صورت معنادار دارای نقش میانجی گری در رابطه علی اضطراب پاندمی کروناویروس و متغیرهای ارتباط بین‎فردی و دلبستگی شغلی بود. بر اساس این یافته ها می‎توان نتیجه گرفت که خودشفقت‎ورزی متغیری است که می‎توان با تکیه بر آن به طراحی مداخلات کارآمد در جهت کاهش اثرات نامطلوب بحران هایی مانند اضطراب ناشی از گسترش پاندمی کروناویروس در فضای درمان و دیگر محیط های شغلی اقدام کرد.

کلیدواژه ها:

ارتباط بین فردی ، اضطراب کروناویروس ، خودشفقت ورزی ، دلبستگی شغلی