جایگاه امربه معروف و نهی از منکر به عنوان یکی از مولفه های فرهنگ سیاسی شیعه در اندیشه امام خمینی و آیت الله مطهری

یکی از مفاهیم اساسی فقه سیاسی شیعه برای جلوگیری از گسترش مفاسد و متقابلا رشد خوبی ها، فریضه امربه معروف و نهی از منکر، و وظیفه مردم در دعوت به خیر است. بدون تردید امربه معروف و نهی از منکر، اهمیت بسزایی در بهینه سازی و پاک سازی جامعه و فرد دارد. ازاین روست که قرآن که یک کتاب کامل انسان سازی است به آن اهمیت فراوان داده است و پیروانش را به توجه نظری و عملی به این دو فریضه بزرگ و سرنوشت ساز فراخوانده است. همچنین در آیات و روایات و به نقل از پیامبر اسلام و ائمه به وفور به این امر تاکید شده است. در این مقاله ما به دنبال بررسی امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یکی از مولفه های فقه سیاسی شیعه از نگاه دو اندیمشند یعنی امام خمینی و ایت الله مطهری می باشیم. از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. هر دو این اندیشمندان معتقدند که امر به معروف دارای شرایطی است و اهمیت بسیاری دارد که در صورت رعایت آنان جامعه به جامعه ای مطلوب تبدیل خواهد شد.

کلیدواژه ها:

امربه معروف و نهی از منکر ، فقه سیاسی شیعه ، امام خمینی ، آیت الله مطهری