بحران کرونا و اثرات آن بر زندگی مهاجران افغانستانی در ایران

موقتی پنداشتن حضور میلیونی اتباع افغانستان در چهار دهه گذشته در ایران بعنوان مسئله ای اجتماعی بسترساز چالشهای متعددی برای هر دو طرف شده ا ست. موقعیت همه گیری کرونا تاثیرات گسترده ای بر ابعاد آموزشی، اقتصادی و اجتماعی مهاجران بطور عام و دانشجویان افغانستانی بطور خاص گذاشته است. مهمترین تاثیر منفی بحران کرونا در تقاطع با ملیت، جنسیت و طبقه، فربه شدن نابرابری های آموزشی و جنسیتی در زیست روزمره مهاجران است. مهمترین تغییر مثبت ناشی از موقعیت کرونا، مرئی شدن حضور مهاجران در سطح افکار عمومی و عر صه سیا ستگذاری ا ست که زمینه های ادغام ساختاری مهاجران را تاحدی ت سهیل نموده ا ست. بحران کرونا با فربه کردن مفهوم هم سرنو شتی دستگاه سیاستگذار را متوجه نموده که همه اعضای جامعه در یک قایق سوار هستند و مغفول گذاشتن بخشی از جمعیت کشور برخلاف منافع ملی و پتانسیل تهدید دارد و با مرئی کردن حضور میلیونی مهاجران افغان بصورت محدود و قطاعی فرایند ادغام ساختاری مهاجران را تسریع نموده ا ست . در نگارش مقاله حا ضر که با ا ستفاده از روش مطالعه کتابخانه ای صورت گرفته، با ا شاره به عواملی نظیر وضعیت شغلی و فقر، مستثنی سازی ها از سیاست های اجتماعی و اقتصادی، رسوب مهاجر ستیزی در میان برخی شهروندان و رفتار سلیقه ای مسئولان در قبال افغانستانیها، تجربه مهاجران افغانستانی در روزگار کرونایی ارایه گردیده است. در چنین شرایطی، عوامل اقتصادی و اجتماعی موثر و تشدیدکننده ابتلا به کرونا در بین افغانستانیهای ساکن ایران تاثیری دوچندان دارد.

کلیدواژه ها:

ایران ، کرونا ، مهاجران افغان ، مهاجرستیزی