کاربرد نظریه مهبانگ در براهین غایت شناختی و کیهان شناختی

تئوری مهبانگ یا انفجار بزرگ، نظریه ای جدید در کیهان شناسی است که در دهه های اخیر، خداشناسان علم مدار استنتاج های خداباورانه از آن داشته اند. مقاله حاضر به بررسی این نظریه علمی و نظریات علمی رقیب در برابر آن می پردازد و می کوشد تا میزان تاثیر این تئوری را بر روی براهین خداشناسی تبیین نماید. نگارنده، با پذیرفتن این اصل مسلم که همواره باید از استنتاج نتایج کلامی از نظریه های علمی جانب احتیاط را پیمود، معتقد است که پیشرفت های برق آسای علم فیزیک و کیهان شناسی در قرن بیستم، نگرش معنوی به جهان را تقویت نموده و این قرن به لحاظ پیوند گزاره های دینی با گزاره های علمی بسیار موفق بوده است.

کلیدواژه ها:

نظریه مهبانگ ، نظریه جهان نوسانی ، نظریه آفرینش مداوم ، نظریه جهان های بسیار ، براهین «تنظیم دقیق»