اثر تداخل سورگوم (Sorghum bicolor L.) بر رشد و عملکرد دانه سویا(Glycine max L.)

به منظور ارزیابی تاثیر تداخل سورگوم بر روی پارامترهای رشد و عملکرد دانه سویا، آزمایش مزرعه ای در سالهای ۱۳۸۱ و ۱۳۸۲ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار به روش سری های ا فزا یشی پیاده شد.فاکتور اول شامل تراکم سویا در سطوح ۲۰ ، ۳۰ ، ۴۰ و ۵۰ بوته در متر مربع و فاکتور دوم شامل تراکم سورگوم در سطوح ۰، ۴، ۸ و ۱۲ بوته در متر مربع بود. نتایج تجزیه رشد نشان داد که حداکثر تولید ماده خشک و سرعت رشد محصول و عملکرد دانه در کشت های خالص تراکم های مختلف سویا مشاهده شد.در بین کشتهای خالص، بیشترین و کمترین تجمع ماده خشک ، سرعت رشد محصول و عملکرد دانه در تراکمهای ۵۰ و ۲۰ بوته در متر مربع سویا بدست آمد. در کشت های مخلوط نیزبا افزایش تراکم سورگوم از میزان این شاخصها کاسته شد . سرعت این کاهش در تراکم چهار بوته در متر مربع سورگوم بالاتر از سایر تراکم های آن بود. بنابراین مشخص گردید که با افزایش تراکم سورگوم از تجمع ماده خشک، سرعت رشد محصول و عملکرد دانه کاسته می شود و میزان این کاهش عمدتا وابسته به تراکم سورگوم است ، هر چند تا حدودی به تراکم سویا نیز بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

Soybean ، Sorghum ، Crop Growth Rate (CGR) ، Relative Growth Rate (RGR). ، سورگوم ، سویا ، سرعت رشد محصول ، سرعت رشد نسبی