اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر تعلل ورزی تصمیم گیری و خود کارآمدی تحصیلی دانش آموزان

هدف: هدف پژوهش حاضر مطالعه­ ی اثربخشی مداخله شناختی- رفتاری بر تعلل ورزی تصمیم گیری و خود کارآمدی تحصیلی دانش آموزان بود.  روش ها: روش پژوهش حاضر آزمایشی و از نوع پیش­ آزمون و پس­ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش  شامل، همه دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهرستان مراغه در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بود. در این پژوهش با استفاده از شیوه نمونه­ گیری خوشه­ ای۳۰ دانش ­آموز در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع­ آوری داده ها از پرسشنامه ­های خودکارآمدی تحصیلی و تعلل ورزی تصمیم­ گیری استفاده شد و پروتکل درمان شناختی- رفتاری بر روی دانش­آموزان گروه آزمایش اجرا شد.  برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از آزمون کوواریانس، درمان شناختی- رفتاری در مرحله پس­ آزمون بر افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش تعلل ورزی تصمیم­گیری اثر معنی­ داری داشت (۰۵/۰>P).نتیجه گیری: با توجه به یافته­ ی حاصل شده می­ توان گفت که استفاده مستقیم و غیرمستقیم از آموزش­های شناختی- رفتاری می­تواند در جهت افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش تعلل­ ورزی تصمیم­ گیری  کمک کننده باشد.  

کلیدواژه ها:

تعلل ورزی تصمیم گیری ، خودکارآمدی تحصیلی ، درمان شناختی- رفتاری