بررسی امکان استفاده از اصول نو-شهرسازی در هویت بخشی به شهر معاصر ایرانی؛ مطالعه تاثیر بکارگیری اصول نو-شهرسازی بر عناصر هویت بخش منطقه نه شهر مشهد

هویت یکی از مهم‌ترین موضوعات مرتبط با حیات انسان است که بر همه فعالیت‌های او اثر گذاشته و آن‌ها را جهت می‌دهد. برای هویت مرانب مختلفی برشمرده شده که در این میان هویت محیط مصنوع و رابطه آن با تفکر و فرهنگ جامعه از مهم‌ترین موضوعاتی است که از دیرباز مورد توجه بوده است. هویت شهرهای تاریخی ایرانیان چنان بارز و واضح بوده و واجد ویژگی های خاص خود و متمایز با شهرهای غیرایرانی و به ویژه شهرهای غیراسلامی بوده‌اند که بیگانگان اولین کسانی بودند که به این هویت و وجه تمایز اشاره کرده اند. از سوی دیگر در بسیاری از مطالعات و بررسی‌ها صورت گرفته, شهر معاصر ایرانی به عنوان شهری بی‌هویت معرفی شده و دلایلی چند بر این ادعا بر شمرده شده است. مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی و با رویکردی استدلالی, امکان استفاده از اصول مطروحه در جنبش نو-شهرسازی در هویت بخشی به شهر معاصر ایرانی را بررسی می‌نماید. در این راه پس بررسی از مقوله هویت و بعد از شناخت عناصر هویت بخش منطقه نه شهرداری مشهد به عنوان محدوده مورد مطالعه, تاثیر استفاده از اصول نو-شهرسازی بر این عناصر مورد مداقه قرار گرفته است. نتایج مطالعه نشان می‌دهد که استفاده خردمندانه از اصول نو-شهرسازی همراه با بومی نمودن این اصول در جزئیات, می‌تواند ضمن تقویت عناصر هویت بخش شهر معاصر ایرانی, در غنای هویت آن موثر باشد.

کلیدواژه ها:

شهر معاصر ایرانی ، نو-شهرسازی ، منطقه نه شهر مشهد ، هویت