مطالعه زمان در داستان آفرینگان بر اساس نظریه فضاهای ذهنی و آمیختگی مفهومی

پژوهش حاضر، از نگاه معنی شناسی شناختی، دست به شناسایی نحوه مفهوم سازی زمان در قلمروی زبانمی زند. بدین منظور بعد از تعریف از منظر متمایز شناختی و پی بردن به نقش زمان در روایت داستانی،مکانیسم عنصر زمان در داستان آفرینگان، یکی از داستان های کتاب سایه روشن نوشته صادق هدایتمورد بررسی و مطالعه قرار می گیرد. از بین جنبه های مختلف زمان در یک روایت داستانی در داستانآفرینگان، ساختار زمان طبق رویدادهای داستان و چگونگی پیوند و اتصال بین آنها در زنجیره زمانمورد عنایت است که به کمک نظریه فضاهای ذهنی و و آخرین نسخه آن یعنی آمیختگی مفهومی در پیپاسخی برای این دو مسئله هستیم. با اعمال این دو نظریه معناشناختی بر روی روایت داستانی داستانآفرینگان به این نتیجه می رسیم که سه عنصر زاویه دید، کانون و رویداد ساختار هر یک از فضاهای رواییدر یک مسیر زمانی را شکل می دهند و فضا ها روایی بر پایه این اجزای درونی و با توجه به الگوییمفهومی با یکدیگر تلفیق می شوند و پیوند میخورد و زنجیره رویدادهای داستان را تشکیل می دهند.بدین ترتیب، این جستار به دنبال تبیین روش چگونگی ساخت و پیدایش معنا، در سطح گفتمان است.

کلیدواژه ها:

زمان ، نظریه فضاهای ذهنی ، نظریه آمیختگی مفهومی ، انگاره توالی زمانی ، صادق هدایت