جان: در ادبیات پهلوی

جان: یکی از اصطلاحات مهم فلسفی و کلامی در ادبیات پهلوی است و از آن به عنوان عنصری مینوی در ترکیب انسان یاد می شود. این اصطلاح اهمیت خود را در ادبیات فارسی حفظ کرده است؛ اما اصطلاح «جان» در متون فارسی، گاه در معنای دقیق و متمایز خود به کاررفته است و گاه به جای اصطلاح آمده است و معنی و کاربرد این دو اصطلاح با یکدیگر خلط شده است. برخی از پژوهشگران بر این باوراندکه ریشه خلط و جابجایی این دو اصطلاح را باید در ادبیات پهلوی جستجو کرد. این پژوهش با تکیه برشواهد متنی و روشی تطبیقی می کوشد به این پرسش پاسخ دهد که آیا ریشه این تشتت کاربرد را اساساباید در ادبیات پهلوی جستجو کرد یا در ادبیات فارسی؟

کلیدواژه ها:

روان ، جان ، نفس ، روح.