تحلیلی بر رمان تهران مخوف از منظر ادبیات استعماری

در قرن بیستم، برای استعمارگران امکان پذیر نبود که به زور سرنیزه به استثمار ملت ها ادامه دهند و با قدرت استعماری نمی-توانستند از دست نشاندگان خود در کشورهای مستعمره نگهبانی کنند؛ بنابراین کارشناسان استعمار به مطالعه و بررسیپرداختند تا راهی برای حفظ منافع و موجودیت استعمار و رژیم های دست نشانده در کشورهای نیمه مستعمره پیدا کنند و از این طریق از بروز جنبش های ملی و مردمی پیشگیری کرده، تبلیغات روشن فکران و انقلابیون را علیه استعمار و رژیم هایوابسته بی اثر سازند و همواره، راه را برای استعمار و استثمار و چپاول باز نگه دارند. شخصیت های داستانی «تهران مخوف» و دنباله آن (یادگار یک شب) در محیط و اداره پیش از رضا شاه قرار داده شده. فرخ و مهین دو شخص عمده رمان، عشقی پرشورو رمانتیک به یکدیگر دارند و از کودکی باهم بزرگ شده اند. مهین دختر عمه فرخ است و پدر ثروتمندش می خواهد او را همسرپسر آدمی با نفوذ کند و خود به جاه و مقامی برسد. فرخ چاره جویی می کند و مهین را می رباید و این رمان به رغم نارسایی هایساختاری، رمان ایرانی را به سوی واقع گرایی می برد. برخی از توصیف های آن از تهران، از محله های مرکزی، شیره کش خانه ها،شیوه زندگانی شهری، تردد وسایل نقلیه، قلعه، مراکز فساد، کافه های جنوب شهر، روستای اوین در شمال شهر، هتل ها، محافلبوروژوا و مجامع و ... تا آن زمان، توصیف را جهت ایجاد نمایش «واقعیت» تا بدان حد پیش نرانده بود

کلیدواژه ها:

ادبیات استعماری ، تحلیل رمان ، مشفق کاظمی ، تهران مخوف