مسئولیت مدنی ناشی از نقض حریم خصوصی در خانواده

حریم خصوصی در خانواده ، محدوده ای از عقاید، احساسات، رفتارها و ویژگیهای هر عضو خانواده است که برای دیگر اعضا آشکار نباشد یا به رغم آشکار بودن، از افشای آن راضی نباشد و در برابر ورود و نظارت دیگر اعضا واکنش نشان میدهد، مانند حریم خلوت، حریم اطلاعات، حریم روابط زناشوئی، حریم ارتباطات و حریم شخصیت. در حقوق وضعی به چنین ترکیبی به صورت خاص اشاره نشده اما در مواد قانونی به ممنوعیت ورود غیر قانونی به مسکن، و ... اشاره دارد. ازجمله موارد مطروحه حریم خصوصی زوجین، و حریم خصوصی کودک است که طبعا باید رعایت گردد، هر چند در نگاه نخست پذیرفتن حریم خصوصی برای کودک با تکلیف والدین به تربیت او متعارض می نماید، چراکه تربیت کودک مستلزم کنترل و نظارت بر ارتباط با دیگران و ابزار و اطلاعاتی است که در دسترس اوست که این واقعیت امروزه با توسعه ی فنآوری های ارتباطاتی و اطلاعاتی و رواج استفاده از شبکه های اجتماعی جدید باورپذیرتر شده است. کنوانسیون حقوق کودک با لحاظ امکان دخالت براساس قانون، لزوم درنظرگرفتن منافع عالیه ی کودک و اولویت حق بر تربیت در مقایسه با حق حریم خصوصی کودک، راه را برای ورود به این حریم و تربیت او باز میگذارد، اما قوانین ایران از جهت تبیین حق کودک بر حریم خصوصی و تعیین ضابطه های آن دچار نقص است.

کلیدواژه ها:

حریم خصوصی ، خانواده ، زوجین ، کنوانسیون حقوق کودک ، تجسس.