نقش تعدیلگری فاصله قدرت در تاثیر خودبرتربینی روانشناختی بر سایبرلوفینگ با تاکید بر نقش میانجی عدالت ادراک شده

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر خودبرتربینی روانشناختی بر سایبرلوفینگ با در نظر گرفتن میانجی گری عدالت ادراک شده و نقش تعدیل گری فاصله قدرت می باشد. روش پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه جمع آوری اطلاعات، توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش، کارکنان سازمان های دولتی استان آذربایجان غربی می باشند. برمبنای نمونه گیری تصادفی ساده، ۳۶۸ پرسشنامه صحیح عودت داده شد و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS داده های پژوهش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های استاندارد استفاده شده است. خودبرتربینی روانشناختی بر سایبرلوفینگ کارکنان تاثیر مستقیم و معناداری دارد و هم به طور غیرمستقیم از طریق میانجی گری عدالت ادراک شده و تعدیلگری فاصله قدرت بر سایبرلوفینگ کارکنان تاثیر معناداری دارد. نتایج پژوهش در حوزه خودبرتربینی روانشناختی و سایبرلوفینگ، نوآوری هایی به همراه داشته است و به مدیران سازمان ها در درک تاثیرگذاری خودبرتربینی روانشناختی بر سایبرلوفینگ با میانجی گری عدالت ادراک شده و نقش تعدیلی فاصله قدرت کمک می کند تا موجبات کاهش سایبرلوفینگ را فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

خودبرتربینی روانشناختی ، سایبرلوفینگ ، عدالت ادراک شده ، فاصله قدرت ، سازمان های دولتی