پیشبینی صمیمیت زوجین بر اساس تمایزیافتگی خود با نقش میانجی تعهد زناشویی

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل ساختاری صمیمیت زوجین بر اساس تمایزیافتگی خود با نقش میانجی تعهد زناشویی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال ۱۴۰۰ می باشد. حجم نمونه، با استفاده از روش کلاین و در نظر گرفتن احتمال ریزش نمونه، ۴۰۰ نفر در نظر گرفته شد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات اصلی این پژوهش با استفاده از پرسشنامه صمیمیت زوجین ووندن بروک و برتمن (۱۹۹۵)، مقیاس تمایزیافتگی اسکورن و فریدلندر (۱۹۹۸)، مقیاس تعهد زناشویی آدامز و جونز (۱۹۹۷) به دست آمد. در تجزیه وتحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (شاخص های میانگین، انحراف معیار، چولگی و کشیدگی) و آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و مدلسازی معادلات ساختاری با نرم افزار AMOS استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که بین تمایزیافتگی خود با صمیمت زناشویی با نقش میانجی تعهد زناشویی زنان متاهل مراجعهکننده به خانه های سلامت شهر تهران، رابطه وجود دارد.  

کلیدواژه ها:

parenting styles ، authoritarian style ، authoritarian style ، careless style ، emotional intelligence ، صمیمیت زوجین ، تمایزیافتگی خود ، تعهد زناشویی