دانشجویان رشته مدیریت بازرگانی رابطه سبک های بازی و سبک های یادگیری

هدف این پژوهش بررسی رابطه سبک های بازی و سبک های یادگیری بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش همه دانشجویان دانشگاه زنجان در سال تحصیلی ۹۷-۹۸ بود که از بین آن ها ۱۲۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه سبک های بازی ((Hexad ,۲۰۱۶ و سبک های یادگیری (kolb,۲۰۰۵) پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از روش آماری رگرسیون لجستیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل داده ها در مورد رابطه سبک های بازی و سبک های یادگیری نشان داد سبک بازی اجتماعی توسط سبک های یادگیری واگرا، عمل گرا و همگرا(p<./۰۵) قابل پیش بینی است و جهت رابطه در این سه سبک مثبت است. همچنین نتایج نشان می دهد که سبک یادگیری واگرا به طور معناداری سبک بازی موفقیت طلب را پیش بینی می کند و جهت این رابطه منفی است (p<./۰۵)؛ یعنی افرادی که سبک بازی موفقیت طلب بالاتری دارند سبک یادگیری واگرای کمتری دارند. همچنین سبک یادگیری همگرا به طور معنا داری می تواند سبک بازی خرابکار(p<./۰۵) را پیش بینی کند که جهت این رابطه مثبت است؛ بنابراین یادگیرندگانی که سبک یادگیری همگرا دارند سبک بازی خرابکار نیز دارند. در نتیجه ابعاد سبک های یادگیری و مولفه های آن می تواند پیش بینی کننده خوبی برای سبک های بازی باشد.

کلیدواژه ها:

سبک های بازی ، سبک های یادگیری ، دانشجویان ، مدیریت بازرگانی