نقش طبیعت در طراحی سازه با استفاده از معماری بیومورفیک و بررسی آن در آثار آنتونی گائودی

طبیعت دستاورد بهترین معمار یعنی خداوندگار است و اغلب برای معماران بهترین سرچشمه ایده و الهام بوده است،مفهوم طبیعت همواره جایگاهی برای تفسیر هنر و معماری است و رویکردهای مختلفی را برای طراحان و معماران ایجاد کرده و باعث برپایی مفاهیم و فضای معماری مناسب گردیده است.بکار گیری فرم های طبیعی در معماری،نشانه گرایش انسان به آثار خلقت و تاثیرات آن است. اهمیت و توجه به معماری بیومورفیک از آن جهت است که این سبک به پیوند میان ساختارهای پویا و پیچیده طبیعت و ارگانیسم های زنده موجود در آن با فرایند فرم سازی و طراحی در جهان پویای امروزی می پردازد. و این نوع از معماری همیشه در تعامل مستقیم با زیست شناسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف نقش طبیعت در طراحی سازه با استفاده از معماری بیومورفیک و بررسی آن در آثار آنتونی گائودی است که به شناخت ویژگی کارهای آنتونی گائودی و شناخت معماری بیومورفیک و همچنین به تاثیر معماری بیومورفیک در طراحی سازه می پردازد.روش تحقیق این پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و داده های پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به دست آمده است. با توجه به یافته های تحقیق نتایج نشان می دهد معماری بیومورفیک در یک نگاه، الهام گیرنده از طبیعت است و در اکثر آثار آنتونی گائودی،مستقیما تاثیر آن را می توان بر روی فرم و شکل سازه مشاهده نمود.

کلیدواژه ها:

معماری بیومورفیک ، طبیعت ، سازه ، آنتونی گائودی