ارزیابی توابع کاهش جذب آب گیاه فلفل در شرایط تنش همزمان خشکی و شوری

مدل های ریاضی متعددی در زمینه چگونگی پاسخ گیاهان به تنش همزمان شوری و خشکی و سهم هر یک از آنها در کاهش جذب آب، وجود دارد. مدل های جذب آب در شرایط تنش همزمان به سه دسته جمع پذیر، ضرب پذیر و مدل های مفهومی تقسیم بندی می شوند. دراین مطالعه پنج تابع کاهش جذب آب ماکروسکوپی وان گنوختن جمع پذیر و ضرب پذیر، دیرکسن و آگوستیجن، وان دام و همکاران و همایی همکاران  با استفاده از داده های کشت گلدانی گیاه فلفل دلمه ای مورد ارزیابی قرار گرفت.آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و در سه سطح شوری (۵/۲، ۵/۴، ۵/۶ دسی زیمنس بر متر) انجام شد. سطوح خشکی به صورت تغییرات پتانسیل ماتریک (سه سطح تخلیه رطوبتی۵۰،۶۰ و۷۰ درصد ظرفیت زراعی) اعمال گردید. نتایج نشان داد که درسطح شوری ۵/۲دسی زیمنس بر متر واکنش گیاه به تنش همزمان شوری و خشکی بیشتر جمع پذیر و در سطوح ۵/۴ و ۵/۶ دسی زیمنس بر متر ضرب پذیر است. همچنین مدل وان گنوختن (متوسط خطای ماکسیمم ۱۵/۰ و درصد متوسط ریشه مربعات خطا ۳) از بیشترین تطابق در سطح شوری پایین (۵/۲ دسی زیمنس بر متر) برخوردار بود. از میان مدل های ضرب پذیر مدل دیرکسن در سطوح شوری ۵/۴ دسی زیمنس بر متر( متوسط خطای ماکسیمم ۰۹/۰ و درصد متوسط ریشه مربعات خطا ۵) نزدیکی بیشتری با نتایج اندازه گیری ها داشتند. در سطح شوری بالاتر (۵/۶ دسی زیمنس بر متر)، مدل همایی (متوسط خطای ماکسیمم ۱۲/۰ و درصد متوسط ریشه مربعات خطا ۹) و وان دام (متوسط خطای ماکسیمم ۱۱/۰ و درصد متوسط ریشه مربعات خطا ۹)برازش بهتری را با داده های اندازه گیری شده نشان داد. 

کلیدواژه ها:

جذب ریشه ، خشکی خاک ، شوری آب