شکل دهی سبک زندگی و دین پذیری کودکان

پژوهش حاضر با هدف بررسی ظرفیت های والدین برای شکل دهی سبک زندگی فرزندان پیش دبستانی و ظرفیت های کودک برای دین پذیری آنها انجام شده و مکانیزم های رسیدن به این هدف از متون دینی و روانشناسی، مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور دستیابی به این هدف، اطلاعات لازم با مطالعات کتابخانه ای گردآوری شده و مفاهیم به دست آمده با روش مفهومی و نظری و با استفاده از روش شناسی مطالعه متون دینی تحلیل گردید. از جمله مهم ترین نتایج این پژوهش عبارتند از: بعد عاطفی در موضوعات دینی باید مورد توجه قرار گیرد؛ از نقش بازی و ظرفیت های آن در تربیت و آموزش کودک نباید غاقل شد؛ یادگیری مشاهده ای که اصلی ترین نوع یادگیری کودکان است، باید در شکل دهی سبک زندگی کودکان مورد استفاده قرار گیرد و ظرفیت حافظه کودک که سرمایه ای برای زندگی آینده اوست باید مورد توجه قرار گرفته و آن را محتوا دهی کرد.

کلیدواژه ها:

سبک زندگی ، دینپذیری ، فرزندپروری ، تربیت اسلامی ، تربیت پذیری