ارزیابی عملکرد نسل پنجم مدل های گردش عمومی جو در پیش بینی بارش های سامانه مونسون اقیانوس هند بر فراز جنوب سیستان و بلوچستان، با استفاده از تغییرات دیرینه هیدرولوژیکی منطقه

در این مطالعه تغییرات هیدرولوژیکی آینده در جنوب استان سیستان و بلوچستان بر اساس مجموعه داده های آب و هوای سی ساله (۱۹۸۹-۲۰۱۹) ایستگاه سینوپتیک ایرانشهر پیش بینی گردید. سپس نتایج با تغییرات دیرینه اقلیمی در منطقه، برای درک دقیق تغییرات شدت و مکان سامانه مونسون اقیانوس هند بر فراز جنوب شرق ایران مقایسه گردیدند در این راستا با استفاده از مدل LARS-WG و دادههای گردش عمومی جو مستخرج از پنج مدل (EC-EARTH، GFDL-CM۳، HadGEM۲-ES، MIROC۵، MPI-ESM-MR)، دمای کمینه، دمای بیشینه و میزان بارش برای آینده (۲۰۶۱-۲۰۸۰) تحت سناریوهای انتشار RCP ۴.۵ و RCP ۸.۵ پیش بینی شد. نتایج نشان می دهد که میانگین ۲۰ ساله دما در محدوده ۲/۳ تا ۶/۴ درجه سانتی گراد تحت RCP ۸.۵ نسبت به دوره پایه افزایش می یابد. نتایج مدل سازی، تغییرات ناچیزی در بارش مونسونی آینده تحت هر دو سناریو در مقایسه با دوره پایه را پیش بینی می کند. نتایج مطالعات دیرینه اقلیمی نشان می دهد این تغییرات ناچیز با تغییرات واقعی دیرینه اقلیمی که در دوره های گرم/مرطوب گذشته در منطقه رخ داده است، سازگار نیست. با توجه به رابطه مستقیم بین افزایش بودجه تشعشع زمین و افزایش میزان مهاجرت به سمت شمال مرز منطقه همگرایی بین حاره ای و به تبع آن تقویت مونسون تابستانه اقیانوس هند در جنوب شرقی ایران از اواخر پلیستوسن، افزایش شدت بارش های سامانه مونسون اقیانوس هند بر فراز منطقه در آینده قابل انتظار است.

کلیدواژه ها:

Climate change ، precipitation ، paleoclimate ، temperature. ، بارش ، دما ، دیرینه اقلیم ، تغییرات هیدرولوژیکی ، مدل سازی.