اثربخشی روایت درمانی به شیوه گروهی بر بهزیستی عاطفی وامید به زندگی زنان سالمند سوگ دیده شهر اصفهان

هدف این پژوهش تعیین اثر بخشی روایت درمانی به شیوه گروهی بر بهزیستی عاطفی وامید به زندگی زنان سالمند سوگ دیده شهر اصفهان بود. جامعه ی آماری عبارت بود از کلیه زنان سالمند سوگ دیده شهر اصفهان در سال ۹۸-۱۳۹۷، نمونه گیری بصورت در دسترس انجام گردید. طرح پژوهش (نیمه تجربی)، نمونه ای به حجم ۳۰ نفر انتخاب شد. سپس، آزمودنی ها در دو گروه آزمایش، ۱۵ نفر و کنترل، ۱۵ نفر جایگزین شدند و به گروه آزمایش ۸ جلسه روایت درمانی به شیوه ی گروهی (۹۰ دقیقه ای) آموزش داده شد و برای گروه کنترل هیچ آموزشی صورت نگرفت. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه امید اشنایدر (۱۹۸۵) و بهزیستی عاطفی (کلانتر کوشه،۲۰۱۲) بود.تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد، روایت درمانی به شیوه ی گروهی باعث افزایش امید و بهزیستی عاطفی در سطح (۰۵/۰>p) شده است. در نتیجه می توان بیان نمود که روایت درمانی به شیوه ی گروهی می تواند سبب تغییرات سودمند و مفید در زمینه ی متغیر های مورد مطالعه گردد، لذا می توان از این روش برای افزایش امید و بهزیستی عاطفی در میان زنان سالمند سوگ دیده استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

روایت درمانی ، امید ، بهزیستی عاطفی ، سالمند ، سوگ