بررسی وضعیت معیارهای ارزشیابی اثربخشی سطح واکنش در منطقه عملیاتی بهره برداری گازی نار و کنگان

میزان اثربخشی یک برنامه آموزشی را تنها زمانی می توان توجیه کرد که شواهد مستدل و قابل اطمینانی در خصوص تاثیر آموزش بر هبود رفتار و عملکرد کارکنان و تحقق اهداف و منافع سازمانی ارائه کند. الگوی کر۵ک پاتریک، به عنوان یکی از الگوهای ارزشیابی هدف-محور مبتنی بر فرایند و فرآورده آموزشی، امکان بازاندیشی و بازآفرینی برنامه های آموزشی را در سطوح ارزشیابی واکنش، یادگیری، رفتار و نتایج فراهم میکند. پژوهش حاضر، به بررسی نتایج حاصل از ارزشیابی اثربخشی دوره های آموزشی در سطح واکنش تعداد ۲۳۴ دوره آموزشی برگزار شده در فاصله سال های ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ در منطقه عملیاتی بهره برداری گازی ناروکنگان می پردازد. جامعه آماری تحقیق، شامل تعداد ۴۲۵ نفر از کارکنان رسمی شاغل در این سازمان میباشد. نتایج به دست آمده حاکی از این است که مهمترین عامل موثر بر اثربخشی دوره های آموزشی از نظر فراگیران، به ترتیب مربوط به تسهیلگران، محتوا و سازماندهی دوره های آموزشی با مقادیر ۸۹,۲۸، ۸۶,۴۵، ۸۲,۶۲ بود. میزان رضایت کلی فراگیران از دوره های آموزشی ۸۵,۶۳ به دست آمده است که نمایانگر بالا و قوی بودن اثربخشی محتوای دوره های آموزشی برگزار شده در این سازمان می باشد. در نهایت، میانگین کلی اثربخشی دوره های آموزشی برگزار شده بهمیزان ۸۹,۲۱ برآورد گردید که نمایانگر بالا و قوی بودن اثربخشی کلی دوره های آموزشی برگزار شده در سازمان است.

کلیدواژه ها:

آموزش و بهسازی منابع انسانی ، ارزشیابی اثربخشی ، سطح واکنش ، منطقه عملیاتی ناروکنگان