بررسی رابطه مهارتهای ارتباطی با سلامت روان در سازمان (مطالعه موردی: شهرداری های غرب استان مازندران).

مهارتهای ارتباطی، ارتباط فرآیند انتقال پیام ها، ایده ها، حقایق، عقیده ها، اطلاعات از یک شخص به شخصی دیگر است که اجازه می دهد اطلاعات و ایده های انتقال یافته به عمل تبدیل گردد و سلامت روان نیز قابلیت ارتباط موزون و هماهنگ با دیگران، تغییر و اصلاح محیط فردی و اجتماعی و حل تضادها و تمایلات شخصی به طور منطقی، عادلانه و مناسب. نوع پژوهش توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری این مطالعه شامل کل کارکنان شهرداری های غرب استان مازندران ۳۶۰) نفر) در سال ۱۴۰۰ بود و یک نمونه ی ۱۸۶) نفر) با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شد. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه های استاندارد ، مهارتهای ارتباطی و پرسشنامه سلامت روان بود. تعیین روایی پرسشنامه ها با توجه به استاندارد بودن و پایایی آنها بر اساس آلفای کرونباخ (مهارتهای ارتباطی ۰/۸۴۰ همچنین سلامت روان ( ۰/۹۰۹ میباشد. همبستگی معنیدار بین متغیرهای مهارتهای ارتباطی با متغیر سلامت روان مشاهده شد. نتایج پژوهش، در شهرداری های غرب استان مازندران به منظور کارایی و برقراری و سلامت روان، توجه به همه ی متغیر های مهارتهای ارتباطی ضرورت دارد، زیرا عدم توجه به هر یک از ابعاد، باعث عدم کارانی و برقراری سلامت روان و همچنین بالعکس خواهد شد.نتیجه گیری: استفاده از پتانسیلهای موجود در کارکنان سازمان، برای تقویت بیشتر و ایجاد سلامت روان است.

کلیدواژه ها:

مهارتهای ارتباطی ، سلامت روان ، شهرداری های غرب استان مازندران.