بررسی رابطه بین رهبری تحول آفرین و مدیریت استعداد براساس مدل برنارد باس (مطالعه موردی: سازمان تامین اجتماعی استان فارس)

امروزه منابع انسانی بالاخص مدیریت استعداد برای سازمان ها از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند و سازمان ها باید آمادگی آن را داشته باشند تا در زمان بحران و یا ترک کارکنان نسبت به جایگزینی کارکنان جدید اقدام نمایند. از طرفی سیاست ها و خط مشی های مدیریت در زمینه مدیریت استعداد می تواند راهگشای مشکلات سازمان بوده و از آن جایی که سبک رهبری تحول آفرین از سبک های جدید رهبری می باشد، بررسی رابطه سبک رهبری تحول آفرین با مدیریت استعداد در سازمان تامین اجتماعی استان فارس هدف این تحقیق بوده که به بررسی رابطه مولفه های رهبری تحول آفرین شامل نفوذ آرمانی، ترغیب ذهنی، انگیزش الهام بخش و ملاحظات فردی با مدیریت استعداد می پردازد. جامعه آماری این تحقیق شامل ۹۵۰ نفر از مدیران و کارکنان بخش های مختلف این سازمان بوده که از بین آن ها ۲۵۰ نفر به عنوان نمونه آماری به شیوه تصادفی طبقه بندی شده حجمی انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع کاربردی و از نظر زمان مقطعی است. همچنین شیوه تحلیل داده ها و اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی و از نظر روش جمع آوری آن کتابخانه ای و میدانی و ابزار جمع آوری آن پرسشنامه می باشد. نتایج نشان داد بین سبک رهبری تحول آفرین با مدیریت استعداد و همچنین بین همه ابعاد سبک رهبری تحول آفرین شامل رابطه نفوذ آرمانی، ترغیب ذهنی، انگیزش الهام بخش و ملاحظات فردی با مدیریت استعداد وجود دارد.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول آفرین ، مدیریت استعداد ، نفوذ ذهنی ، ترغیب ذهنی ، انگیزش الهام بخش ، ملاحظات فردی