حسگری همکارانه در شبکه های دستگاه به دستگاه مبتنی بر رادیوشناختگر با استفاده از آنتن های جهتدار

کاربران ثانویه (SU) در سیستم های رادیوشناختگر (CR) متداول از آنتن های همه جهته به منظور حسگری طیف استفاده میکنند؛ لذا در این حالت، جهت حضور کاربر اولیه (PU) مدنظر قرار نمیگیرد. در حالیکه، به کمک آنتن های جهتدار میتوان حسگری جهتدار را تجربه نمود. در این حالت، در حضور کاربر PU و اشغال فضا توسط آن نیز میتوان به ارسال اطلاعات کاربر SU در جهتهایی که کاربر PU وجود ندارد پرداخت. در این مقاله، روش حسگری مشارکتی توام با آنتنهای جهتدار به منظور افزایش بهره وری شبکه معرفی میشود. در این روش، با حذف حسگرهای مشترک به کمک استفاده از حسگرهای جهتدار میتوان مصرف انرژی را نیز کاهش داد. از طرفی، استفاده از ارتباطات دستگاه به دستگاه (D۲D) در شبکه پیشنهادی به دلیل فاصله کم ارسال زوج D۲D به عنوان کاربران SU میتوان بهره وری انرژی را بهبود داد. همچنین، با استفاده مجدد از طیف فرکانسی کاربران PU توسط زوجهای D۲D میتوان بهرهوری طیفی را نیز بالا برد. نتایج حاصل از این پژوهش نیز ثابت میکند که روش پیشنهادی سبب بهبود بهره وری شبکه شده است.

کلیدواژه ها:

ارتباطات دستگاه به دستگاه ، حسگری جهتدار ، حسگری همکارانه ، شبکه رادیوشناختگر.