اثربخشی نمایش درمانی برکاهش نشانگان پرخاشگری درزنان سرپرست خانواده

هدف. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی نمایش درمانی برکاهش نشانگان پرخاشگری در زنان سرپرست خانواده اجرا شد.روش. این مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه ی پژوهش شامل کلیه زنان سرپرست خانواده (همسران زندانی شهر گرمسار) بود که با روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و به طور تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل (هر یک از گروه های آزمایش و کنترل ۱۵ نفر) گمارش شدند.میزان پرخاشگری شرکت کنندگان باپرسشنامه پرخاشگری ویلیامز ارزیابی گردید.گام بعدی انجام مداخله بر روی گروه آزمایش بود که شامل ۱۲ جلسه ی نمایش درمانیمورنو در طی ۹۰ دقیقه بود وگروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. در پایان جلسات پرسشنامه پرخاشگری ویلیامز بر روی هر دوگروه اجرا شد. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها. نتایج حاصل از نمراتپرخاشگری (فیزیکی و کلامی) تفاوت معنادار در گروه های آزمایش و کنترل را نشان دادند. نتیجه. بر مبنای یافته های به دستآمده می توان نتیجه گرفت که نمایش درمانی به عنوان روش موثر بر بهبود نشانگان پرخاشگری در زنان سرپرست خانواده به شمارمی رود.

کلیدواژه ها:

نمایش درمانی ، پرخاشگری ، خشونت فیزیکی ، خشونت کلامی