پیش بینی تعارض زناشویی براساس طرحواره های ناسازگاراولیه با نقش میانجی نشخوارفکری درزنان متاهل

هدف پژوهش حاضر، طراحی مدل تعارض زناشویی براساس طرحواره های ناسازگار اولیه با نقش میانجی نشخوارفکری در زنان متاهل دارای فرزند بود. روش پژوهش از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری کلیه زنان متاه مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرمشهد جهت روان درمانی در سال ۱۴۰۰ بودند. گروه نمونه با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای از بین مراکز مشاوره شهر مشهد ۵ مرکز انتخاب و سپس ازمراجعه کنندگان این مراکز، تعداد ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها، پرسشانامه های تعارض زناشویی، طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ و پرسشنامه نشخوارفکری نولن – هوکسما و مارو به کار گرفته شد. تجریه و تحلی داده ها نیاز از روش های ضریب همبستگی پیرسون، روش تحلی مسیر و آزمون بوت استروپ انجام شد. یافتهها حاکی از آن بود طرحواره های ناسازگار اولیه، تعارض زناشویی و نشخوارفکری در سطح معناداری ۰۱/ ۰ رابطه مثبت وجود دارد. همچنین نتایج آزمون بوت استروپ نشان داد مقدار تاییر طرحواره های ناسازگار اولیه از طریق نشخوارفکری بر تعارض زناشویی برابر با ۳۸/ ۰ با آماره ۴/۱۱ T = در سطح معنی داری ۰۱/ ۰ بوده است. می تواننتیجه گرفت که طرحواره های ناسازگار اولیه و نشخوار فکری در تعارضات زناشویی مویر هستند و نقش میانجی نشخوارفکری در ارتباط تعارض زناشویی و طرحوارهای ناسازگار اولیه معنادار بود

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، نشخوار فکری ، تعارض زناشویی ، زنان متاهل