ارزیابی اثر ضدقارچی تیمول و تاثیر آن بر بیان ژن NOR۱ در جدایه های آسپرژیلوس فلاووس

سابقه و هدف: ترکیبات فنلی بعنوان مهم ترین ماده با خاصیت ضد میکروبی و نیز به عنوان اجزای فعال اسانس هایی مانند آویشن شیرازی و مرزه شناخته شده اند. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر تیمول بر روی رشد و بیان ژن nor۱ در ایزوله های آسپرژیلوس فلاووس است. مواد و روش ها: در این مطالعه اثر ضد قارچی تیمول بر روی آسپرژیلوس فلاووس مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین ارزیابی میزان بیان ژن nor۱ نمونه های تحت تیمار با تیمول پس از کشت در محیط اختصاصی YES با روش Real Time- PCR تعیین گردید. یافته ها: میزان کمترین غلظت مهارکننده (MIC) تیمول بر روی جدایه های آسپرژیلوس فلاووس بین µg/ml ۴۰۰ تا ۲۰۰ متغیر بود. آنالیز میزان بیان ژن با روش Real Time- PCR نشان داد که تیمول باعث کاهش بیان ژن nor۱ در جدایه های آسپرژیلوس فلاووس مورد مطالعه گردید. میزان بیان ژن nor۱ در هر یک از جدایه های حساس و مقاوم به ترتیب ۰۶/۰ و ۶۹/۱ درصد محاسبه گردید.نتیجه گیری: با توجه به اینکه نخستین مرحله در تولید این توکسین بیان یک آنزیم ردوکتازی ژن nor۱ برای تبدیل nor۱ (نورسولورینیک اسید) به آفلاتوکسین می باشد، لذا عدم بیان آن مسیر تولید توکسین را متوقف می نماید. در این مطالعه نشان داده شد که تیمول می تواند دارای اثرات مهارکنندگی بر روی رشد  و بیان ژن nor۱ داشته باشد. ازآنجایی که آلودگی مواد غذایی به آفلاتوکسین برای سلامت عمومی یک تهدید بشمار می رود استفاده از ترکیبات و فراورده های طبیعی جهت کاهش آلودگی مواد غذایی امری ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

آسپرژیلوس ، تیمول ، nor۱