تبادل حرارت یاخته های زنده به ویژه بافت پوششی در معرض سرمایش و گرمایش

امروزه سرطان یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در جهان می باشد. لذا دانستن انواع روش های درمان آن شامل شیمی درمانی، پرتو درمانی، هایپرترمی، کرایوسرجری، درمان دارویی و ... امری مهم می باشد. از میان انواع روش های مختلف درمان، روش ترکیبی کرایوسرجری و هایپرترمی نسبت به سایر روش ها مزایای بسیاری از جمله کم هزینه تر بودن، عدم نیاز به بستری شدن بیمار و مدت ریکاوری کوتاه تر داشته که در پژوهش حاضر به طور مفصل به آن پرداخته می شود. به این صورت که برای حذف سلول های سرطانی از بافت سالم، از روش سرمایش و سپس حرارت دهی به بافت بدخیم استفاده می شود. که با به کارگذاری یک پروب در نزدیکی محل سرطان و ایجاد سرمای شدید به محل مورد نظر با استفاده از نیتروژن مایع و پس از آن گرمایش شدید انجام می شود. در مطالعه حاضر به ارائه چند ارهکار جهت بهبود عملکرد فرایند حذف تومور از جمله افزایش تعداد پروب ها در عمق های یکسان و متفاوت از بافت ساق پا پردخته می شود و نتایج مربوط به هر کدام مورد بررسی و بحث قرار می گیرد و نتایج حاصل از سه حالت اعمال پروب با هم مقایسه گردیده و این کار باعث روشن شدن عملکرد هر کدام از روش ها و نیز سبب انتخاب بهترین روش برای از بین بردن تومورهایی با اشکال مختلف در بافت می شود.

کلیدواژه ها:

کرایوسرجری ، هایپرترمی ، کرایوپراب ، درمان ترکیبی ، انتقال حرارت بایو ، معادله پنس